Prawdopodobnie jestem jedynym, który obejrzał ten film.

Zmylił mnie zwiastun, na pewno spodziewałem się czegoś innego, może to tęsknota za "Zakonnicami w przebraniu"?
Jest to seans, który zostawia ślad w psychice, albo myśl "o ku*wa, co tu się odjebało" i zaraz o tym zapominasz.
Po przebrnięciu przez początkową nudę i sztampowość postaci zaczyna się film...
Najkrócej, to połączenie narkotykowego tripu z Ibizy, w którą wpleciona jest biografia zespołu Tatu (tak było!), wszystko to podlane popularnym w tych czasach cringe'em. Mamy tu też absolutnie najgorszą personifikację Boga w postaci typa śpiewającego piosenki zmarłej murzynki. Podobno chodziło o 'Whitney Houston', ale ciężko stwierdzić po samych napisach, gdyż aktorzy zdawali się wypowiadać zupełnie inne nazwisko, (nawet nie wiem, czy nazwisko, cofałem sceny kilka razy, i to była jakaś dziwna, niezrozumiała zbitka, która być może po ichniejszemu znaczy WH).
Anyway, jest to dziwny hiszpański wytwór, pokazują, że nadal mamy swój temperament i religię, ale jesteśmy nowocześni i ogólnie jebać 2 ostatnich papieży (był tylko jeden prawdziwy!), więc macie tutaj ostatnie chwile WH przed wylewem prosto z jej zaćpanej głowy. Zawsze to jakiś kierunek.
Aha, to jest musical w jakiejś swojej biednej wersji, na szczęście nie występuje tam ani razu "Despacito" i podobne wysrywy są ograniczone do minimum, to na plus.
Ocena jest średnia bo jednak wolny początek, najgorszy śpiew Boga i jednak ten narkotyczny odjazd można było jeszcze podkręcić.
To jest najlepsza recenzja, nie potrzebujesz innej.